Diş restoratif materyal restoratif diş hekimliğinin estetik gereksinimlerini karşılamak için evrimleşmiştir . Günümüzde, birçok uygulayıcı bu çekici materyalleri klinik uygulamada olduğundan çok daha fazla kullanmaya eğilimlidir. Bu temelde, restoratif tekniklerin muhafazakar doğası, minimal hazırlık gereksinimleri, daha kısa sandalye süreleri ve dişhekimlerine sunulan malzeme seçeneklerinin çeşitliliğinin hasta bilgisinin artmasıdır.
Estetik bir malzeme olarak dental porselenlerin mükemmel estetik özellikleri ve mükemmel biyouyumluluğu asla şüphesiz olmasa da , seramik malzemelerin kırılgan doğası ve işlem sırasında ortaya çıkan büyük büzülme, soruları gündeme getirdi ve eğilimler modern polimerik / kompozit muadillerini kullanmak zorunda kaldı. Ne yazık ki, zaman içinde polimerik diş materyallerinin kademeli olarak renk değiştirmesi eğilimi nispeten yüksektir ve tedaviden hemen sonra tüm restorasyonun değiştirilmesi genellikle gereklidir.
Reçine bazlı restorasyonların renginin değişmesi restoratif diş hekimliğinde yaygın bir engel olarak kabul edilir . Birçok çalışma, doğrudan reçine kompozitlerin renk stabilitesini değerlendirdi ; Bununla birlikte, dolaylı / laboratuvar kompozit reçineler (ICR'ler) ile ilgili çok az şey bilinmektedir. Bu testin amacı, iki ICR'nin renk stabilitesini, daldırma sonrası bir feldspathic porselen ile karşılaştırmaktır.
Makine yapımı bir metal kalıp kullanılarak, önerilen her malzemeden 20 disk örneği (10 mm çapında ve 2 mm kalınlığında) imal edililir. Diskler rastgele dört gruba ayrıldı. EUROLAB metrik parametrelerinin başlangıç ölçümleri , bir spektrofotometre ile tüm örneklerde gerçekleştirilir. Üç grup daha sonra 2 hafta boyunca farklı ortamlarda (kahve, çay ve kola) bir daldırma işlemine tabi tutulur . Son grup UV tabi tutulur ortalama yaşlanma 300 saat. Renk koordinatları ve karşılık gelen renk değişiklikleri ölçülür.
Bu in vitro çalışmanın kısıtlamaları altında, yaygın olarak kullanılan ICR'lerin renk stabilitesinin kullanılan lekeleme materyallerinden önemli ölçüde etkilendiği görülmüştür. Bu makalede açıklanan gibi standart metodolojiler, ICR materyallerinin klinik özelliklerini değerlendirmek için çok güvenilir olabilir.
Tek renk farkı değeri (toplam renk farkı)
Testten önceki ve sonraki örneklerin L , a ve b değerleri arasındaki kantitatif farkları temsil eden tek bir değerdir. Her iki ICR örneğinde kahveye daldırıldıktan sonra maksimum renk değişiklikleri yapılır, UV yaşlanmasından sonra değişiklikler büyük ölçüde farklıklara bakılır. Porselen numuneler için valueE değeri değişimleri çoğunlukla çay çözeltisinde meydana gelmişmidir. İki yönlü, daldırma ortamı ve malzeme tipinin ΔE renk değeri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu gösterir. Tek yönlü, ayrıca daldırma ortamının ΔE değerleri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu gösterir. Çift yönlü istatistiksel analiz sonuçları SR-Adora'da porselen numunelerde veya UV-yaşlanma / kola / kahve ile E renk değeri değişiklikleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığını gösterir.
Renk Stabilitesi Testleri ile alakalı olarak merak ettiğiniz tüm bilgiler ve test denemeleri için bizimle iletişime geçebilir ve detaylı olarak bilgi alabilirsiniz.